Od Jack'a Cd Elizabeth

POPRZEDNIE OPOWIADANIE

- No prawda - powiedziałem. - nie mam pojęcia co bym zrobił z trupem - zaśmiałem się.
- Ha ha, bardzo śmieszne - rzuciła przewracając oczami.
- Zaleciało sarkazmem. Serio, aż tu go czuję
Eliza ponownie przewróciła oczami. Ciekawe, czy ona wogóle się czasem śmieje. Heh, mam zadanie do wykonania. Muszę ją jakoś rozśmieszyć. Tylko ciekawe jak.. Moje rozmyślania przerwał nikt inny jak Eliza.
- Dobra, nieważne. Idziemy gdzieś, albo cokolwiek? - spytała.
- Co? - zawiesiłem się na chwilę. - a dobra, już, wróciłem na ziemi. Możemy gdzieś iść.
Wilczyca spojrzała na mnie jak na głupka.
- No co? Po prostu się zwiesiłem - powiedziałem w swojej obronie. - okej, skoro mamy gdzieś iść... A nie, czekaj... Nieważne, wybierz jakiś kierunek - powiedziałem.

<Eliza?>

Od Spirita Cd Abby

POPRZEDNIE OPOWIADANIE

- Czy oprócz was żyły tu jeszcze inne stworzenia? - spytałem.
- Oczywiście. Wiele z nich żyje nadal. Dużo informacji o nich znajdziecie w księgach - odpowiedział.
- Księgach? Jakich księgach? - pytała Abby.
- Ah, pewnie nie wiecie o co mi chodzi - zaśmiał się. - dzięki innym stworzeniom wiem, że pod pewnymi górami znajduje się labirynt. Mówiły, że na końcu jednego z korytarzy znajduje się komnata, z której wychodzi sześć wejść do różnych pomieszczeń. W jednym z nich jest mnóstwo ksiąg. Niestety nie wiem jak dostać się do tej komnaty - wyjaśnił.
Czyżby mówił o tej komnacie, w której kiedyś byłem? Chyba tak. Przynajmniej tak myślę.
- Cóż, my już będziemy iść - powiedziałem. - dziękujemy za informacje
- Żegnajcie, przyjdźcie jeszcze kiedyś - odpowiedział.
Wyszliśmy z lasu.
- Chyba wiem o jakiej komnacie mówił - powiedziałem po chwili.

<Abby?>

Od Jack'a "Przyjaźń wilka z człowiekiem"

Kiedy wstałem rano wpadłem na zupełnie spontaniczny pomysł. Ostatnio zwiedzałem tereny mieszczące się w granicach watahy, a moim pomysłem było to, że wyjdę poza granice i pozwiedzam tam. Jak pomyślałem tak zrobiłem i kiedy tylko zjadłem śniadanie skierowałem się na północ, ku granicy najbliższej mojemu aktualnemu miejscu zamieszkania. Moja jaskinia znajdowała się u stóp góry od strony południowej, więc zwykle musiałem obchodzić ją dookoła lub wspinać się, a potem zchodzić. Tym razem tą część miałem już za sobą, bo jak mówiłem szedłem wcześniej na śniadanie. Zjadłem jelenia w lesie będącym nieopodal granicy, więc miałem trochę bliżej niż ze swojej jaskini. Z tego lasu, a dokładniej z tego miejsca w lesie, w którym aktualnie jestem miałem około piętnaście minut do granicy, a ze swojej jaskini ponad godzinę. Po jakimś czasie dotarłem wkońcu do granicy terenów watahy. Tam las ciągnął się dalej, jednak był bardziej rzadki. Ruszyłem przed siebie. Kiedy tak szedłem dotarłem wreszcie do końca lasu. Gdy Już miałem z niego wychodzić zobaczyłem leżącego na ziemi młodego człowieka, którego atakował dzik. Sam nie wiem dlaczego, ale postanowiłem odpędzić zwierzę i ratować tego... Jak to mówią ludzie? Nastolatek? Chyba tak. Więc postanowiłem ratować nastolatka. Podbiegłem bliżej, wyszczerzyłem kły i zacząłem warczeć na dzika. Świniak zostawił człowieka i ruszył w moją stronę. Nadal miałem uraz do dzików i nadal nie wiedziałem jak takiego zabić. Postanowiłem więc załatwić go podstępem. Stanąłem przed drzewem i czekałem aż dzik zaatakuje. Ten ruszył w moją stronę. Kiedy był dostatecznie blisko drzewa aby nie zdążyć Wyhamować ani skręcić odskoczyłem a zwierz uderzył z pełnym impetem w drzewo. Uderzył tak mocno, że nie przeżył. Po tym wszystkim podszedłem do człowieka. Chłopak zdążył podnieść się do siadu. Bał się mnie. Widziałem to w jego oczach. Podszedłem jeszcze kawałek bliżej i usiadłem przed nim. Chłopak powoli wyciągnął rękę w moim kierunku. Dałem mu się pogłaskać. W sumie spodobała mi się ta pieszczota.
- Heh... Dzięki za ratunek kolego - powiedział.
W odpowiedzi polizałem jego rękę. Chłopak zaśmiał się i wstał. Obserwowałem go.
- Co ty na to, aby pójść ze mną? - spytał.
W sumie... Co mi szkodzi? Wstałem i poszedłem za chłopakiem. Po jakimś czasie trafiliśmy do osady ludzi. Dwaj z nich chcieli mnie zaatakować przy wejściu.
- Spokojnie, on jest ze mną - młody stanął w mojej obronie.
Tamta dwójka mruknęła coś, jednak nas wpuścili.
~~~~~~~~
Zostałem w osadzie ludzi kilka dni. Dowiedziałem się, że chłopak ma na imię Dan i ma siedemnaście lat ludzkich. Niestety musiałem iść, wataha pewnie się o mnie martwi. Wyszedłem przed dom Dana. Chłopak siedział przy lesie, oparty o jedno z drzew. Podszedłem do niego.
- Cześć psiaku - przywitał się i pogłaskał mnie.
Polizałem jego rękę i spojrzałem na las za nim. Dan również tam spojrzał. Potem jego wzrok znów skierował się na mnie.
- Rozumiem - powiedział smutno. - musisz wracać do swoich. No idź - uśmiechnął się do mnie. - ale wpadnij jeszcze kiedyś.
Znów polizałem jego rękę.
- Rozumiem, że to znaczyło tak - zaśmiał się.
Oczywiście, że wrócę - chciałem mu odpowiedzieć.
Chwilę po tym odbiegłem w las biegnąc slalomem między drzewami. Z tego, co się orientuję nie było mnie około trzech dni. Wypadałoby wpaść do domu.. Starego, dobrego domu.

CDN


Gratulacje Jack! Ukończyłeś okres próbny! Na teście miałeś 100%. Brawo! Życzę dużo weny oraz pomysłów.

Od Nicole Cd Diego

POPRZEDNIE OPOWIADANIE

   Nadal nie rozumiałam o co im chodzi. Przepraszam. Doskonale wiedziałam o co chodzi, ale przecież to było niechcący. Żadne z nas tego nie zamierzało ani nic. A moje rodzeństwo oczywiście bawiło się w najlepsze. Przewróciłam oczyma i ruszyłam w stronę domu. Nie mam ochoty teraz z nikim rozmawiać, no chyba, że z mamą lub tatą.

~~

Moje rodzeństwo nie ruszyło za mną do domu. Zostało wraz z Fabianem na łące. I w taki właśnie sposób siedziałam w jaskini czekając na któregoś z mych rodziców. Starałam się czymś zająć, by nie czuć nudy podczas oczekiwania. Jednak nic nie działało. Nagle próg jaskini przekroczył mój ojciec.

<Wind?>

Od Elizabeth Cd Jack'a

 POPRZEDNIE OPOWIADANIE

 Przewróciłam oczami.

-Powiedzmy, że tak- mruknęłam.

   Staliśmy tak przez chwilę w ciszy. Nagle zaczęły mi wracać wspomnienia.

-Byliśmy nad jakąś zatoką, prawda?- zapytałam widząc przelotne urywki tego, co się tam stało.

- Dokładniej to nad Zatoką Księżycową- odparł.

- Wtedy zemdlałam. Uleciały ze mnie wszystkie siły. Krótko mówiąc- mogłam umrzeć- analizowałam dalej. Bardziej mówiłam do siebie niż do Jack’a

-Zaraz. Dlaczego mogłaś umrzeć?- zapytał

-Ta zatoka miała swoją moc. Ta magia była przeciwna mojej, przez co zaczęła ze mnie wysysać moce. Nadal czuję się słabo, ale na szczęście jestem cała i żyję. Bo przecież to jest najważniejsze, prawda?- opowiedziałam krótko i zwięźle patrząc na basiora.

<Jack?>

Od Yin i Yanga "Tajemnice Skał - część pierwsza"

/Perspektywa Yin/
Dzisiejszy dzień był inny niż wszystkie. Niby zaczynał się tak jak każdy, jednak coś było inaczej. Miałam wrażenie, że coś się wydarzy. Nie wiedziałam jednak co. Dziś odpuściliśmy sobie patrole. Sprawdzaliśmy tereny codziennie, a i tak nic się nie działo. No, może poza kilkoma ludzkimi dzieciakami, ale te uciekały na nasz widok. A jeden dzień wolnego nikomu nie zaszkodzi, nie? Dziś razem z bratem wyszliśmy za granice watahy, od strony wschodu.
/Perspektywa Yanga/
Razem z Yin wyszliśmy poza tereny watahy. Niby możemy trafić na ludzi, ale nie baliśmy się. W końcu większość z nich i tak przed nami ucieka.
- Tak właściwie to dokąd idziemy? - spytałem.
- Nie wiem - odpowiedziała mi Yin.
Między nami ponownie zapanowała cisza. Szliśmy tak dalej, kiedy podłoże zaczęło się zmieniać. Teraz było bardziej skaliste, jednak nigdzie nie było gór. Niedaleko przed nami znajdowało się mnóstwo kamieni różnych rozmiarów. Kiedy podeszlismy bliżej zauważyłem, że każdy z nich miał ściany całkowicie gładkie.
- Czyżby robota człowieka? - spytałem sam siebie.
- Raczej nie - powiedziała Yin. - dookoła nie ma żadnych śladów ludzi. Chyba, że zrobili to dawno temu, a czas zdążył zakryć wszystkie ich ślady.
Yin wskoczyła na jeden z niższych kamieni, a z niego przeskoczyła na wyższy.
- Chodź, musisz to zobaczyć! - powiedziała przeskakując na inny kamień abym mógł wejść.
Spróbowałem wskoczyć na kamienie. W przeciwieństwie do siostry nie poszło mi to tak gładko, ale w końcu się udało. To, co zobaczyłem, kiedy wskoczyłem na wyższy kamień tylko utwierdziło mnie w przekonaniu, że to robota człowieka.

CDN

Od Azuri "Przyjaźń wilka z człowiekiem"

Dzisiejszy poranek był bardzo piękny. Postanowiłam wyjść na spacer. Włóczyłam się tak sama po lesie, lecz nagle piorun uderzył w drzewo i zaczął padać deszcz, a nie pamiętałam w którą stronę jest dom. Cała mokra szukałam schronienia. Czy kiedyś je znajdę? Nie wiem. W chwili w której zobaczyłam jaskinie, jakiś człowiek złapał mnie za ogon i włożył do klatki. Byłam wystraszona, że zrobi mi to samo co kiedyś. Gdy się zatrzymał, byłam w jakimś zamkniętym pomieszczeniu, prawdopodobnie domu ludzi. Czy oni chcą zrobić ze mną to co z Nanją? Usłyszałam głos.

-Przyniosłem wilczątko

Czy on chce mnie skrzywdzić? Wtedy podeszły jakieś dzieci.

-Wow, to prawdziwy wilk! -krzyknęły

Chłopak otworzył drzwiczki klatki, w której siedziałam. On włożył do ręki klatkę,

a ja polizałam go. Podniósł mnie i położył, jak oni na to mówią? Podłogę? Wtedy mniej bałam się tej rodziny. Gdy tylko deszcz przestał padać, wypuścili mnie z domu. Obiecałam sobie ze nadal będę tu przychodzić.

The End

Gratuluję Ci. Skończyłaś okres próbny. Na teście miałaś 81%. Brawo! Dużo weny i pomysłów życzę!

~~alfa Ruki

Od Jack'a Cd Elizabeth

POPRZEDNIE OPOWIADANIE

- Dobra, rozumiem - zacząłem - dopiero co się ocknęłaś i nie ogarniasz rzeczywistości, ale weź już skończ, ok?
Eliza nadal trzymała pozycję obronną.
- Jak wolisz - powiedziałem.
Odszedłem kawałek i wszedłem na skałę. Stworzyłem w łapie kulkę z wody i ochlapałem nią wilczycę.
- Lepiej? - spytałem z głupkowatym uśmieszkiem.
Wilczyca otrzepała się. Uspokoiła się trochę, chyba.
- Nadal nie wiem kim jesteś - powiedziała po jakimś czasie.
- Mówiłem, jestem Jack - odpowiedziałem.
- Tyle to wiem.
- No to co się głupio pytasz? - zaśmiałem się.
- Bo znam tylko twoje imię. Nic innego nie wiem - odpowiedziała.
- Tyle samo wiem o tobie. Choć i tego nie jestem pewien. W sumie to chyba jesteśmy kwita, nie? - ponownie się zaśmiałem.

<Eliza?>

Od Elizabeth Cd Jack'a

POPRZEDNIE OPOWIADANIE

  Ocknęłam się tuż przed wieczorem. Wstałam ostrożnie i rozejrzałam się wokół. Byliśmy koło jakichś gór. Nie za bardzo jeszcze ogarniałam co się stało.

-Jak się czujesz?- zapytał jakiś męski głos.

  Odruchowo ustawiłam się w pozycji obronnej i warczałam na postać stojącą przede mną. Jego twarz wydawała mi się znajoma. Jednak nie mogłam sobie przypomnieć kto to taki.

-Eliza, to ja Jack- powiedział basior.

  Zrobiłam się jeszcze bardziej czujna. Skąd do cholery znał moje imię? Co się stało? Gdzie ja w ogóle jestem? Podeszłam bliżej, by go odstraszyć. Nadal szczerzyłam do niego kły. On odruchowo się cofnął. Jednak po chwili przybliżył się niebezpiecznie blisko.

<Jack?>

Od Fabiana "Przyjaźń wilka z człowiekiem"

   Tego dnia postanowiłem wybrać się z przyjaciółmi nad jezioro. Była taka piękna pogoda, a woda z pewnością ochłodziłaby nagrzane ciało. Przeszedłem się po jaskiniach znajomych, jednak albo nikogo nie było w środku, albo mieli inne plany. Westchnąłem zrezygnowany.

-Cóż, będę musiał jechać sam- mruknąłem pod nosem.

~~

  Po jakiejś godzinie znajdowałem się na miejscu. O dziwo nie było tam nikogo. Eh, może to dlatego, że to miejsce jest położone blisko ludzkich rezydencji.. Ale mi to nie przeszkadzało. Wątpię, by odróżnili mnie od psów, czyli udomowionych wilków. Chociaż, moim zdaniem, nie są one do nas w ogóle podobne..

~~

Leżałem sobie na plaży. Zmęczyły mnie już wodne kąpiele. Przynajmniej na razie. Nagle usłyszałem tupanie. Z każdą chwilą dźwięk narastał, aż w końcu zza drzew pojawił się mały chłopiec. Twarz miał bladą i całą we łzach. W rączkach trzymał pluszowego misia. W jego oczach wyraźnie widziałem strach oraz zagubienie. Maluch usiadł na jednym z kamieni koło wody i zaczął pochlipywać. Aż sam na ten widok miałem łzy w oczach. Jednak otrząsnąłem się i podszedłem do chłopca. Gdy mnie zobaczył podskoczył w miejscu i przytulił do piersi swoją maskotkę. Ruszyłem znów w jego stronę. Dziecko siedziało nieruchomo i patrzyło się na mój każdy kolejny krok. Ja natomiast, polizałem jego dłoń w geście typu „Nic ci nie zrobię”. Maluch odważył się mnie pogłaskać, a moje ciało ugięło się pod ciepłem tych pieszczot. Chłopiec coraz bardziej uspokajał się w moim towarzystwie. To mnie nawet cieszyło. Tak chyba zaczyna się tworzyć przyjaźnie, czyż nie?

CDN

  Fabian, świetny wynik na teście! Masz 100%, czyli wiesz co to oznacza! Przeszedłeś okres próbny! Gratuluję Ci! Jesteś już oficjalnym członkiem watahy! Trzymaj tak dalej. I ogólnie, życzę ci dużo pomysłów i weny.

~~alfa Ruki

Od Abby Cd Spirita

POPRZEDNIE OPOWIADANIE

Zajęliśmy pozycje obronne. W końcu nie wiadomo, czego można się po nich spodziewać.

-Z jakiej racji naruszacie mój spokój?- zapytał ostrym tonem Ent.

-Chcielibyśmy się dowiedzieć jak wyglądał świat wcześniej- rzekł Spirit

   Drzewo patrzyło na nas rozmyślając nad czymś. Następnie parsknęło śmiechem.

-Zbyt wiele wam nie przekażę. Ja żyję tylko cztery tysiące lat.

-W porównaniu do nas to i tak o jakieś trzy tysiące dziewięćset siedemdziesiąt dziewięć lat więcej- mruknęłam

-Co mówisz mały?

-Eee, moim zdaniem, cztery tysiące lat to i tak dużo- powiedziałam szybko.

- Niektórzy żyją po kilka milion lat na tym świecie- odparł.- Zaczęło się od tego, że ożywił nas pewien bóg na prośbę jakiegoś innego stworzenia. Wcześniej było nas o wiele więcej. Tylko część moich braci zdążyła już zdrzewieć na stałe. Teraz zostało nas, hmm, niech pomyślę.. Z tuzin? Coś koło tego.

- Wszystko było takie same jak teraz?- zapytałam

-Nie do końca. Kiedyś, w tym miejscu, gdzie teraz stoimy była górka. Było na niej można spotkać najstarszego z nas wszystkich. Jednak zdrzewiał jakieś tysiąc lat temu. Ale żył niesamowicie długo! Poza tym to chyba nic się nie zmieniło. Przynajmniej na moje oko. Ugh, no może to, że już nie chodzimy tak często po tym lesie jak wcześniej. Macie jeszcze jakieś pytania?

<Spirit?>

Od Diego Cd Fabiana

POPRZEDNIE OPOWIADANIE

Spojrzałem na Leo i Lily. Oni również spojrzeli na mnie. Potem całą trójką spojrzeliśmy na Nicole i Fabiana po czym wybuchnęliśmy śmiechem.
- No co? O co wam chodzi? - spytał Fabian.
- No właśnie. Powiedzcie - dorzuciła Nicki.
Leo i Lily w miarę się ogarnęli, jednak ja śmiałem się dalej. No po prostu nie mogłem przestać. W końcu Lil trzepnęła mnie łapą.
- Ał! Za co to? - spytałem z wyrzutem.
- Dobrze wiesz za co - odpowiedziała.
- Nie, nie wiem - rzuciłem.
- Czy teraz powiecie nam o co chodzi? - wtrąciła się Nicole.
- Hmm... Niech pomyślę... Nie - odpowiedział jej Leo z głupkowatym uśmieszkiem.
Znowu zacząłem się śmiać, jednak tym razem uniknąłem ciosu Lily. Wbrew pozorom dość mocno bije.

<Lily? Leo? Nicole? Fabian?>

Od Azuri Cd Fabiana

POPRZEDNIE OPOWIADANIE

Gdy Fabian mi to wszystko powiedział, ja się odwróciłam i poszłam. Dlaczego? Bo nie znam tej zabawy... Nie lubię młodych alf... Znaczy w pewnym sensie ich nie lubię. Po prostu wstydzę się podejść do nich. Poszłam pouczyć się polowania. Zobaczyłam zająca. Skradałam się, byłam już bardzo blisko. Wyskoczyłam z krzaka, w którym wcześniej się przyczaiłam, i... Się nie udało. Zając uciekł, a ja złapałam tylko siniaki i rany. Byłam strasznie głodna, wróciłam do jaskini. W środku były wszystkie młode alfy i Fabian. Nie wiem, czego oni tu szukali, ale gdy tylko ich zobaczyłam wyszłam z jaskini.

~~~

Wlokłam się tak po lesie, przez kilka godzin. Czy dziś tam jeszcze wrócę? Nie wiem. Po jakiejś chwili zobaczyłam wszystkich znów bawiących się w tą samą zabawę. Nie podchodziłam do nich, ale nagle złamałam gałąź i wszyscy mnie usłyszeli.

<Fabian? Nicole? Leo? Lily? Diego?>

Od Azuri Cd Abby

POPRZEDNIE OPOWIADANIE

-Dam sobie radę –rzekłam.

Abby tylko spojrzała się na mnie i sobie poszła. Leżałam i leżałam, nie mogłam zasnąć. Po tym, co się stało... Nigdy już nie zapomnę mamy... Wyszłam z jaskini. Znów, jak to ja, poszłam na przechadzkę po lesie.

~~~

Gdy wróciłam, nikogo nie było. Leżał tylko list. Otworzyłam go. Napisane było tam:

Azuri, jeżeli to czytasz zrozum, że nie możesz chodzić do lasu.

Jesteśmy ze szczeniakami na..

Dalej tekst był zamazany. Musiała kapać na to woda. Gdzie oni mogą być? Nie wiem, ale poszłam ich poszukać.

~~~

Byłam wszędzie, przy stawie w lesie, ale nigdzie ich nie było.

Wróciłam do jaskini, położyłam się zmachana i zasnęłam.

Nie wiem jak długo spałam, ale gdy się obudziłam nade mną stała Abby.

<Abby?>

Od Jack'a Cd Elizabeth

POPRZEDNIE OPOWIADANIE

Nie mam pojęcia dlaczego, ale Eliza zemdlała. Na chwilę przed tym powiedziała, żebym ją stąd zabrał. Nie wiem o co w tym wszystkim chodzi, jednak pchany instynktem postanowiłem wziąć ją na grzbiet i zabrać w inne miejsce. Jak pomyślałem tak zrobiłem i z wilczycą na plecach odszedłem szybkim krokiem jak najdalej od zatoki Księżycowej. Zatrzymałem się dopiero u stóp gór Błękitnych. Tam zdjąłem waderę z pleców i położyłem w cieniu. Sam nie wiem dlaczego, ale wspiąłem się na skały i zacząłem obserwować teren z wyższego miejsca. Widziałem teraz o wiele więcej. Mogłem wejść jeszcze wyżej, jednak zwyczajnie mi się nie chciało. Po jakimś czasie zszedłem ze skał. Zauważyłem, że wadera zaczyna się budzić.

<Eliza?>

Od Jack'a - Quest I

Nie wiem kiedy, nie wiem gdzie, nie wiem jak i nie wiem dlaczego, ale zemdlałem. Tak po prostu. Szedłem sobie spokojnie, aż tu nagle widzę ciemność. Kiedy w końcu się obudziłem byłem w... Nawet nie wiem gdzie byłem. Ale byłem. Do tego dochodzi jeszcze zdezorientowanie, które czułem. I w sumie tyle na ten moment wiedziałem. No może poza tym, że zaraz będzie ciemno. Słońce chyliło się ku zachodowi. Postanowiłem poszukać wyjścia, póki jest jasno. Wstałem z ziemi i rozejrzałem się. Jak tak teraz patrzę, to wyjścia nie widzę. Dookoła mnie jest mnóstwo drzew. Wniosek z tego jeden. Na sto procent jestem w lesie. Jest już jakiś postęp. W każdą stronę las rozchodzi się równie gęsto. Niezależnie gdzie pójdę będzie równie ciężko wyjść. Dobra. Idę gdziekolwiek. Ruszyłem na zachód.
- W stronę słońca - mruknąłem i poszedłem w wspomnianym kierunku.
Las ani trochę się nie przerzedzał. W sumie to nawet jest jeszcze gęstszy. O ile tak się da. Po jakimś czasie postanowiłem zrobić sobie postój. Zatrzymałem się i spojrzałem w niebo. A przynajmniej spróbowałem. Korony drzew zasłaniały wszystko. Ale na pewno jest już ciemno. Dobra, koniec tego sterczenia. Ponownie ruszyłem przed siebie. Po jakimś czasie wreszcie wyszedłem z lasu. Spojrzałem w górę. Okej, wiem gdzie jestem. Jeśli teraz pójdę na północny zachód powinienem po jakimś czasie trafić do mojej jaskini. Ruszyłem przed siebie Z myślą aby się wreszcie położyć.

THE END

Hymn?

Zachęcam do wzięcia udziału w głosowaniu!

Questy!

Hej
Zachęcam was do napisania Questa! Moim zdaniem bardzo się opłaca go napisać.
Zajrzyjcie do zakładki Questy.

Ps. Przez cały lipiec, codziennie będą pojawiać się nowe Questy, jednak nie muszą być one robione w ten sam dzień;)
Ps2. Niedługo spodziewajcie się konkursu!

~Wasza Ruki

Od Spirita Cd Abby

POPRZEDNIE OPOWIADANIE

Na pewno gdzieś tu są. Muszą tu być. Może z drzew będzie coś widać. Spróbowałem wspiąć się na jedno z wyższych drzew.
- Co ty robisz? - spytała Abby z dołu.
- Chcę zobaczyć teren z góry. Może wtedy uda mi się coś dostrzec albo znaleźć jakiegoś enta - odpowiedziałem.
Kiedy byłem mniej więcej w trzech czwartych wysokości drzewa te zaczęło się ruszać. W końcu wstało, a ja z niego spadłem. Na chwilę straciłem oddech.
- Chyba znalazłem enta - powiedziałem kiedy znów mogłem oddychać.
Abby podeszła do mnie.
- Wszystko w porządku? - spytała.
- Ta, jeszcze żyję - odpowiedziałem i wstałem.
Drzewiec zaczął do nas podchodzić. Na wszelki wypadek zająłem pozycję obronną. Abby zrobiła to samo.

<Abby?>

Od Abby Cd Azuri

POPRZEDNIE OPOWIADANIE

  Patrzyłam na młodą waderę. Ledwo co wróciła i są z nią problemy.

-Przecież wiesz, że nie możesz się włóczyć sama wieczorami. Mogło ci się coś stać.

-Ale nic mi nie jest.

  Przewróciłam oczami. Cóż dzieciaki serio nie nauczą się dopóty, dopóki same tego nie doświadczą. Tego już raczej nie zmienię.

-Odprowadzę cię do jaskini, dobrze?- zapytałam

-Niech będzie- odparła Azuri.

   I poszłyśmy do jej jaskini. Wcześniej mieszkała tu z matką, lecz w watasze nie miała więcej bliskich osób, by nie spać sama. Czasami się zastanawiałam czy jej nie zabrać do siebie, ale ona niezbyt za mną przepada. A ja naprawdę chcę dla niej jak najlepiej.

-Dasz sobie radę sama, czy zostać jeszcze?

<Azuri?>

Od Fabiana Cd Azuri

POPRZEDNIE OPOWIADANIE

  Nagle z drzewa spadła młoda wadera. Bardzo mi kogoś przypominała.

-Azuri?- powiedziałem zdziwiony.- Co ty tutaj robisz? Nie odeszłaś z watahy?

- Myślałam, że się ucieszysz.. Ehh, na co ja liczyłam. Wolisz młodą alfę, bo jest ładniejsza i ma więcej władzy..

-Więcej władzy? Przecież ma takie same prawa jak inne wilczki. Nie ma ich ani mniej, ani więcej. A co do wyglądu. Myślisz, że jestem taki denny, że zwracam uwagę tylko na wygląd? Otóż nie! Charakter też jest ważny i sposób bycia. To, że jestem basiorem, co wiąże się, że jestem wzrokowcem, nie znaczy, że nie zwracam uwagi na inne rzeczy. Poza tym nie mam ochoty mieć dziewczyny. Na to przyjdzie czas. Nie wiem czy wiesz, ale znajomych można mieć wiele i jak się bawię z kimś innym to nie znaczy od razu, że tobie nie będę poświęcać czasu. A na dodatek możemy się bawić wszyscy razem, czyż nie?

<Azuri?>

Od Fabiana Cd Lily

 POPRZEDNIE OPOWIADANIA

  Teraz Nicole była osobą szukającą. W ostatniej chwili stanąłem na kamieniu gdy wykrzyknęła doskonale znane nam słowa. Potem ruszyła w moją stronę. Ja jednak zostałem w miejscu. Jakoś szczerze wątpię, by na mnie trafiła, gdyż gdy otworzyła oczy patrzyła się w zupełnie innym kierunku. I słusznie. Nie miała pojęcia, że tam jestem i na mnie wpadła. Poturlaliśmy się kawałek, a nasze nosy dotknęły się.

-Sorki- powiedziałem szybko i wstałem z niej lekko zmieszany tą sytuacją.

- Nic się nie stało- odparła.

  Koło nas zebrała się reszta szczeniaków. Patrzyli na nas dziwnym wzrokiem.

-O co wam chodzi?- zapytała Nicole mierząc wszystkich po kolei wzrokiem.

<Nicole? Leo? Diego? Lily?>

Od Elizabeth Cd Jack'a

POPRZEDNIE OPOWIADANIE

 Po pewnym czasie dotarliśmy nad zatokę.

-Czujesz to?- zapytałam

-Co?

- No tą emanującą energię- rzekłam i patrzyłam się przez ten czas w zatokę.

-O czym ty gadasz?

  Przewróciłam oczami i podeszłam bliżej zatoki Księżycowej.

-Nie ważne- mruknęłam.

  Z tego miejsca też docierała do mnie magia. Ale inna niż przy grobowcu. Bardziej taka.. świetlna. Jej sposób emitowania była całkowicie inna niż tam. Nagle zaczęłam tracić siły. No tak! Przecież moim żywiołem jest mrok, a światło jest jego przeciwieństwem. Czyli to źródło może mnie porządnie osłabić. Znalazłam się w dość nieciekawej sytuacji. Jack nie wie kompletnie o co chodzi, nie wie jaki mam żywioł ani nic. W jego oczach pewnie po prostu zaraz zemdleje. A to miejsce może nawet doprowadzić do mojej śmierci. Tego akurat jestem pewna. Zaczęłam się robić coraz bledsza. Najszybciej jak umiałam szłam jak najdalej od zatoki.

-Zabierz mnie stąd- powiedziałam cicho przed tym jak zemdlałam.. albo umarłam?

<Jack?>

Od Abby Cd Spirita

POPRZEDNIE OPOWIADANIE

  Jakoś nie bardzo przekonywała mnie myśl, że żyły tutaj chodzące drzewa, które na dodatek gadały. To brzmi zbyt abstrakcyjnie! Widzę to w jego oczach. Już zdążył się nakręcić. Tak samo jak ze smokiem. Wierzył, że go znajdziemy i znaleźliśmy. A teraz będziemy szukać Ent. W co ja się wpakowałam- na te myśli uśmiechnęłam się- ale nie żałuję tego co robię. Jak to mówią, hej przygodo!

  Już chodzimy po tym lesie z pół godziny. Nie znaleźliśmy ani śladu po obecności chodzących drzew. Czy tu cokolwiek kiedyś było?

-Jesteś pewien, że to tu żyły?- spytałam

-Tak- odpowiedział- Może się ukrywają? Albo zdrzewiały.

<Spirit?>

Od Azuri "Co to jest?"

Gdy się obudziłam, byłam w dziwnym pomieszczeniu. Były tam eliksiry, leki i inne podobne rzeczy. Nie zdążyłam się rozejrzeć, gdyż ponownie zasnęłam. Miałam dziwny sen i tu zaczyna się opowieść.

Byłam już dorosła. Wokół mnie toczyła się wojna. Poleciałam w górę, by ogarnąć sytuację.  Na dole rozlewała się krew. Ale nie byłam w Watasze Srebrnego Kła, tylko z moją rodziną. Był tam mój tata i brat. Mamy nie było, bo umarła. Było tam też dużo obcych mi wilków.

-Azuri strzelaj -krzyknął mój tata

I po chwili zobaczyłam, że zleciał na mnie jakiś guzik. Kliknęłam go i niestety cały świat wybuchnął. Wtedy się obudziłam.

-Co się stało? -powiedziała jakaś wadera

<ktoś?>

Od Azuri

Dziś rano postanowiłam się przejść po okolicy.

Co z tego ze Ruki dała zakaz wychodzenia i tak wyjdę. 

~~~

 Szłam już kilka minut, gdy nagle zobaczyłam linkę.

Na szczęście nie wpadłam w nią.

Niedaleko mnie znajdował się staw. Był tam człowiek, ale mniejszy niż inni, których widziałam wcześniej.

-Chyba nic mi nie zrobi? - pomyślałam i podeszłam do niego.

Chłopak się odwrócił. Chciał krzyczeć, ale zaklinował buzię rękoma.

-Cześć mały –szepnął.

 Wiem ze mnie nie zrozumie, więc dałam się pogłaskać.

~~~

Nadchodził zmrok. Byłam w drodze do jaskini, aż nagle zza rogu wyskoczyła Abby.

-Gdzie byłaś? –spytała.

-Eh, ja... Ja byłam…-nie wiedziałam, co powiedzieć.

<Abby?>

Od Azuri

Wróciłam do watahy,

Ponieważ moją mamę zastrzelili,

A dopiero ją spotkałam.

Dziś leżałam na łące, nie podchodziłam do Fabiana,

Ponieważ spotyka się teraz z inną waderą.

Fabian nawet nie wie, że wróciłam,

Ehh, po co w ogóle odchodziłam?

Teraz nie mam się z kim bawić.

Fabian pewnie woli, młodą alfę,

Bo jest ładniejsza i ma więcej władzy!

~~~

Był już wieczór, spacerowałam przy stawie,

Usłyszałam kroki. Wtedy schowałam się w gęstej trawię,

Zauważyłam Abby i Spirita,

Nie chciałam ujawniać ze tu jestem,

Poszłam, więc w niej spać.

~~~

W południe, usłyszałam krzyk

-ZIEMIA

Wleciałam na drzewo,

Był tam Fabian i cztery inne szczeniak,

Jeden z nich wszedł też na to samo drzewo,

Wystraszona spadłam z niego,

-Azuri? -powiedział Fabian

<Fabian?>

Azuri powraca!

Nasza kochana Azuri powróciła!

Okres próbny do 1.08.2017

Imię: Azuri

Pseudonim: Azi, Zuri
Płeć: Wadera
Wiek: 4 miesiące
Wygląd: Brązowy szczeniak, biała grzywka i zielone oczy
Data urodzin: 05.08
Cechy Charakterystyczne: Skrzydła
Boi się: Ludzi, pająków i węży
Rodzina: Matka nie żyje, tak samo brat. Ojciec: Demon
Żywioł: Elektryczność, natura i mrok
Hierarchia: Samica Omega
Właściciel: dzikimustang388@wp.pl

Życzę Ci, jak zawsze, dużo weny i pomysłów. Nigdy więcej nas nie zostawiaj 

Od Spirita Cd Abby

POPRZEDNIE OPOWIADANIE

Króliki były naprawdę smaczne.
- To skoro zjedliśmy to może gdzieś pójdziemy? - spytałem kiedy oboje skończyliśmy jeść.
- Możemy - odpowiedziała Abby. - a dokąd?
Właśnie. Dokąd? Nie mam pojęcia.
- Nie wiem. Może po prostu pójdziemy przed siebie i zobaczymy gdzie nas to doprowadzi? - zaproponowałem.
- Okej - zgodziła się.
No więc poszliśmy. Wyszliśmy z jaskini i ruszyliśmy, z tego co się orientuję, w kierunku środka terenów watahy. Po jakimś czasie na naszej drodze zaczęło pojawiać się coraz więcej drzew. Czyli zbliżamy się do lasu.
- Najprawdopodobniej trafiliśmy do lasu Fangorn - powiedziałem.
- Co to za miejsce? - spytała.
- Las, w którym żyły enty - wyjaśniłem.
Abby spojrzała na mnie pytająco.
- Ogromne, chodzące drzewa, które potrafiły mówic - powiedziałem.
W sumie, ciekawe czy jakieś jeszcze przeżyły. Bo jeśli tak... Możemy dowiedzieć się od nich czegoś o przeszłości tego miejsca. A może i nawet całych terenów, na których żyjemy!

<Abby?>

Od Lily Cd Leo

Tym razem to Leo szukał. Odbiegłam kawałek dalej i przeskakując nad korzeniem podbiegłam i wskoczyłam na jakąś kłodę. Na szczęście zdążyłam wskoczyć.
- Ziemia! - zawołał Leo.
Rozejrzał się. Nikt nie stał na ziemi. Brat zamknął oczy i pobiegł w moim kierunku. No to czas na zmianę miejsca. Z kłody przeskoczyłam na kamień, a z kamienia na jakiś wystający z ziemi pieniek. Leo chyba tego nie usłyszał i nadal szukał mnie na powalonym drzewie. Po chwili ponownie usłyszeliśmy znaną nam frazę. Znów nie było zmiany. Tym razem Leo pobiegł w przeciwnym kierunku. Po chwili zauważyłam Nicole, która zchodziła z drzewa. Kiedy stanęła na ziemi Leo ponownie wykrzyknął "Ziemia!".

<Nicole? Leo? Diego? Fabian?>

Od Leo Cd Diego

-Twoja kolej- powiedziała Lily do Fabiana

  Basior zamknął oczy i zaczął iść na ślepo. Szedł w moją stronę. Szybko pognałem po układających się w ścieżkę kamieniach.

-Ziemia!- krzyknął Fab

  Na jego nieszczęście nikt nie stał na ziemi. Jednak zauważył mnie i ponownie zamknął oczy biegnąc w moją stronę. Moja urocza dróżka niestety się skończyła. Nie miałem gdzie uciec. Fabian był coraz bliżej. Ugh w końcu mnie złapie. Patrzę na boki w poszukiwaniu najbliższego schronienia. Jest tylko tamto przewrócone drzewo na którym wcześniej był Diego. Rzucam się pędem w tamtą stronę. Niestety nie mam tyle szczęścia i Fabian wykrzykuje doskonale wszystkim znaną formułkę. No cóż, moja kolej. Tak się czasem zastanawiam.. Jak to możliwe, że tylko Nicole umie się wspinać po drzewach. To trochę niesprawiedliwe, ale co poradzić. Gra uczciwie.

<Fabian? Nicole? Diego? Lily?>

Od Jack'a Cd Elizabeth

Znowu zacząłem się śmiać. Nie mogłem się uspokoić.
- Skończyłeś? - spytała Eliza na co ja ponownie dostałem napadu śmiechu.
Nawet nie pamiętam z czego się śmieję. Po jakimś czasie uspokoiłem się. Taa, jakimś. Przez chyba kwadrans nie mogłem przestać. Serio, nawet zaczął mnie boleć brzuch. Zobaczyłem, że wadera wciąż się na mnie patrzy jak na jakiegoś idiotę.
- Tak, tak. Wiem, że jestem super i w ogóle nie możesz się na mnie napatrzeć, ale chodźmy już - rzuciłem i skierowałem się w stronę zatoki.
Eliza prychnęła coś pod nosem, ale poszła za mną. Między nami panowała cisza, przerywana tylko naszymi krokami i dźwiękami lasu. Po jakimś czasie dotarliśmy nad zatokę.

<Eliza?>

Od Diego Cd Nicole

- Ja jestem Diego, to Lily i Leo - przedstawiłem siebie i resztę rodzeństwa. - kojarzę twoją siostrę
- Czasem przychodzi do mamy albo taty - dopowiedziała Lily. - czasami jest z nią inny wilk
- Chyba ma na imię Spirit - dorzucił Leo.
- To grasz w ziemię? Fabian, może też zagrasz? - spytałem.
- Okej - zgodził się.
- Nicki?
- Znasz odpowiedź - powiedziała.
- Ja mogę szukać - zaproponowała Lily.
Wszyscy się zgodzili. Odbiegłem kawałek w poszukiwaniu jakiegoś miejsca, na które mógłbym wejść. Zobaczyłem na wpół przewrócone drzewo, opierało się na innym, więc wyglądało na stabilne. Wszedłem na nie i skierowałem się w stronę najwyższego punktu. Kiedy tam dotarłem do moich uszu dobiegł głos Lily.
- Ziemia! - zawołała.
Nikt nie stał na ziemi więc Lily szukała dalej. Ruszyła w moją stronę. Musiałem zmienić miejsce. Zszedłem niżej i zeskoczyłem z drzewa. Pobiegłem w stronę dość sporego kamienia. Wskoczyłem na niego.
- Ziemia! - zawołała ponownie Lily.
Tym razem Fabian nie zdążył nigdzie wejść.
- Twoja kolej - powiedziała do niego Lily.

<Fabian? Nicole? Leo? Lily?>

Od Nicole Cd Fabiana

  Ostatnio dużo czasu spędzam na polanie. Bardzo lubię zapach kwiatów. Jest taki.. orzeźwiający. Jestem na polanie i tym razem. Turlam się pośród pięknych roślin, a reszta mojego rodzeństwa bawi się w chowanego. Nie przepadałam za tą grą. Wolę grać w ziemię, która polega na tym, że jedna osoba jest szukającą i z zamkniętymi oczyma stara się złapać inne wilczki, by zmienić się w normalnego gracza. Kiedy pada słowo „ZIEMIA” szukający otwiera oczy i patrzy czy któryś z uczestników nie jest czasami na ziemi. Jeśli jest to zamieniają się rolami. Ja zwykle wchodzę sobie na drzewa w porównaniu do mojego rodzeństwa, które staje, np. na wyższy kamień. Wiem, że tak nie przystaje przyszłej alfie, ale i tak szanse, że nią będę są równe 25%. A to nie jest zbyt wiele. Nagle podbiegł do mnie jakiś wilczek. Ma niebieskie oczy i czarną sierść w brązowe paski.

-Hej- powiedział

  Ja tylko spojrzałam na niego i obdarzyłam go uśmiechem.

-Hej, jak się nazywasz?- zapytałam.

-Jestem Fabian, a ty?

-Nicole- odparłam lekko zarumieniona.

   Późniejsza rozmowa dotyczyła naszego rodzeństwa. Okazało się, że znam jego starszą siostrę, Abby. Nagle nastąpiła dziwnie ujmująca cisza. Nie czułam się wtedy zbyt komfortowo…

-Co robisz tutaj całkiem sama?- zapytał przerywając ciszę.

  Uśmiecham się na tę myśl.

- Nie jestem sama. Przyszłam tutaj z rodzeństwem.

-To gdzie oni są?

- Grają w chowanego- odparłam

- W takim razie dlaczego nie bawisz się z nimi?

-Nie przepadam za tą grą. Wolę ziemię, znasz tą zabawę?

-Znam- odpowiada po chwili namysłu.

  Spoglądam w skraj lasku i uśmiecham się.

-Patrz, wracają!- powiedziałam na widok biegnącego w moją stronę rodzeństwa.

-Nicole! Grasz z nami w ziemię?- krzyczy Diego

   Lily podbiega do nas najszybciej i dyszy ciężko.

-Kto to?- pyta moja siostra, a w tej samej chwili dobiegają do niej chłopaki.

-Jestem Fabian- mówi szybko.- Możliwe, że znacie moją siostrę Abby.

<Fabian? Lily? Leo? Diego?>

Od Elizabeth Cd Jack'a

-A skąd mam wiedzieć co tu jest?- odpowiedziałam pytaniem

- No to wybieraj między..  Polanami Gladden a Zatoką Księżycową.

- Ale mi duży wybór- mruknęłam pod nosem.

-Co wybierasz?- rzekł, puszczając mimo uszu moją kąśliwą uwagę.

-Oczywiście, że Zatokę Księżycową- prychnęłam- Brzmi o wiele ciekawiej niż jakieś głupie  polany.

-A jakoś Polana Golgotha cię niezmiernie zaciekawiła.

-To to była jakaś polana?- zapytałam lekko zdziwiona.

-Tak- powiedział i zaczął się śmiać ze swego zwycięstwa słownego.

   Ja natomiast tylko przewróciłam oczyma i mruknęłam coś niezrozumiałego pod nosem.

-Ruszamy w końcu? Nie mamy całego dnia..- rzucam nagle.

-Racja, nie mamy całego dnia. Mamy wiele tygodni- odpowiada Jack i znowu zaczyna się śmiać..

<Jack?>

Od Abby Cd Spirita

POPRZEDNIE OPOWIADANIE

  I oboje dostaliśmy napadu śmiechu. Tym razem szybciej się uspokajam. Patrzę na Spirita, a on nadal się śmieje. Całuję go w policzek i mówię.

-To jemy?

  Na te słowa basior przestał się śmiać, ale na jego twarzy był widoczny uśmiech.

-Tak

  Zapanowała cisza. Oboje pożywialiśmy się świeżo złapanym śniadaniem. Cieszę się, że spędzamy ten czas razem. To chyba najlepsze króliki jakie kiedykolwiek złapałam!

-Smakuje?- zapytałam

-Mhm- mruknął pomiędzy następnymi kęsami jedzenia.

   Uśmiechnęłam się mimowolnie. Dalszy ciąg posiłku przebiegł w całkowitej ciszy. Każdy z nas był zajęty jedzeniem. Zwłaszcza, że wczoraj nie jedliśmy kolacji. A przynajmniej ja sobie tego nie przypominam.

<Spirit?>

Od Jack'a Cd Elizabeth

Czyli najprawdopodobniej ma na imię Eliza.
- Widzisz? Mówiłem, że prędzej czy później poznam twoje imię - rzuciłem do niej i uśmiechnąłem się dumny z siebie.
Wadera prychnęła i przewróciła oczami. Ja nadal się uśmiechałem.
- Wielki mi powód do dumy - prychnęła.
- A żebyś wiedziała - zaśmiałem się.
Eliza zajęła się rozmową z Ruki, a ja poszedłem szukać czegoś ciekawego do roboty. Wyszedłem z jaskini alf i ruszyłem wolnym krokiem przed siebie. Po jakimś czasie obok mnie pojawiła się Eliza.
- No cześć - rzuciłem. - czyżbyś się stęskniła? - zaśmiałem się.
Wilczyca prychnęła coś pod nosem.
- Uznam to za potwierdzenie - powiedziałem.
- Trwaj w tej wierze. Poszłam za tobą tylko dlatego, że potrzebuję kogoś kto oprowadziłby mnie po terenach watahy - odpowiedziała.
- I tyle? Przykre. Niech będzie. Co chcesz zobaczyć? - spytałem?

<Eliza?>

Od Fabiana

  Minęło kilka dni od momentu jak Azuri odeszła ze swoją mamą. Nie ukrywam trochę mnie to przygnębiło, bo była mają przyjaciółką. Mówiła, że jeszcze kiedyś wróci, ale moja siostra uważa, że to niekoniecznie prawda. Ogólnie dużo się niedawno wydarzyło, np. śmierć Nanji. Co prawda dokuczała Abby, ale w środku była miękka jak owca. Niestety złapali ją ludzie i zrobili straszne rzeczy przez co jej serce przestało bić. Postanowiłem w końcu się ogarnąć i znaleźć nowych przyjaciół. Pod nieobecność Abby, która coraz mniej mnie pilnuje, wyszedłem na polanę. Zastałem tam małą waderę bawiącą się pośród kwiatów. Uśmiechnąłem się mimowolnie. Podbiegłem do niej.

-Hej- przywitałem się.

  Ona spojrzała na mnie i obdarzyła uśmiechem pełnym radości. Jej oczy były jasnoniebieskie otoczone ciemnoszarymi plamkami. Większość ciała wadery pokrywała szara sierść. A na przedpiersiu miała złote gwiazdki, które przypominały mi układ gwiazd na niebie. Dokładniej wielką niedźwiedzicę.

-Hej- powiedziała.- Jak się nazywasz?

-Jestem Fabian, a ty?

-Nicole- odparła lekko zarumieniona

-Masz rodzeństwo?- spytałem chociaż doskonale znałem odpowiedź.

-Tak, dwóch braci, Leo i Diego, oraz siostrę, Lily, a ty?

-Mam siostrę Abby- rzekłem.

  Nicole chwilę się nad czymś zastanawiała, ale potem powiedziała:

- Znam ją. Czasami przychodzi do mojej mamy.

  Między nami zapada dość niezręczna cisza. Patrzymy sobie w oczy, a na naszych mordkach są uśmiechy.

-Co robisz tutaj całkiem sama?- spytałem w końcu

<Nicole?>

Od Spirita Cd Abby

POPRZEDNIE OPOWIADANIE

Uśmiechnąłem się i podszedłem do niej, by po chwili ją objąć.
- Tak to wyglądało? - spytałem.
- Mniej więcej - odparła i zachichotała.
Uśmiechnąłem się. To uczucie było dość... Przyjemne. Meh, nie znam się na uczuciach. Ale to chyba nie jest teraz ważne. Ważne, że jestem tu z Abby. Teraz tylko to się liczy. W końcu puściłem waderę.
- Chodźmy już zjeść - zaproponowałem.
- Ty to potrafisz zepsuć każdą chwilę - powiedziała z lekkim wyrzutem.
- No co? Taki już jestem - zaśmiałem się.- Ale serio, chodźmy jeść.
Abby znów zaczęła się śmiać.
- Żarłok - powiedziała jak się uspokoiła.
- Wcale nie! - postanowiłem bronić swego honoru, jednak zamiast tego dostałem napadu śmiechu. Z resztą, nie tylko ja.

<Abby?>

Od Elizabeth Cd Jack'a

  Ruszyłam za Jackiem.  Okazało się, że poszłam w ogóle w przeciwną stronę niż jest jaskinia alf. No cóż. Zdarza się, a zwłaszcza mnie. Ale na swoje usprawiedliwienie mam to, że jestem tu od niedawna. Ugh ten grobowiec.. Ciągle czuję jego moc. Muszę tam wrócić. Nie wiem do końca dlaczego mnie tam aż tak ciągnie, ale nic nie poradzę. Po jakiś dwudziestu minutach jesteśmy na miejscu.

-Jaskinia jak każda inna- myślę na głos.

-W sumie.. racja. Tylko, że tutaj mieszkają alfy, więc jest w pewnym sensie różniąca się.

-Mhm- potwierdzam i podchodzę bliżej.

-Witam. Czy ktoś tu jest?- mówię szybko.

-Hej. Jesteś Eliza, tak?- pyta starsza wadera, która najwyraźniej jest samicą alfa.

-Bardzo prawdopodobne..

<Jack?>

Od Abby Cd Spirita

POPRZEDNIE OPOWIADANIE

  Nie mogę przestać się śmiać. Spirit patrzy na mnie pytającym wzorkiem, lecz ja nie mogę powstrzymać ataków śmiechu. Po kilku minutach, gdy zdołałam się uspokoić spojrzałam na basiora z uśmiechem na twarzy.

- No, o co chodzi- pyta

-Wiesz, kiedy się obudziłam to napierałeś na mnie całym ciałem- prychnęłam jakby od niechcenia.

-Co?

-Inaczej mówiąc obudziłam się w twoich objęciach

   Uśmiechnął się i podszedł do mnie, by po chwili mnie objąć.

-Tak to wyglądało?

-Mniej więcej- odparłam i zachichotałam na myśl o porannej pobudce. Różniła się od tego przytulasa. Ale była równie przyjemnie ciepła. I na dodatek w pełni świadoma.

<Spirit? Znowu zawalenie czasoprzestrzeni, przepraszam>

Od Spirita Cd Abby

POPRZEDNIE OPOWIADANIE

Kiedy wstałem Abby nie było w jaskini. Byłem strasznie ciekaw dokąd poszła. Nie poszedłem jednak jej szukać. To zajęłoby dość sporo czasu, a pewnie sama się odnajdzie. Poza tym, gdybym poszedł jej szukać, a ona przyszłaby wtedy tutaj musielibyśmy szukać się po całym lesie albo i dalej. Wstałem aby rozprostować nogi. Przeszedłem się przez parę minut i wróciłem do jaskini. Usiadłem na wylocie i oczekiwałem przyjścia wadery. Po jakimś kwadransie zjawiła się. W zębach niosła siatę z królikami.
- A ciebie gdzie wyniosło? - spytałem żartobliwie kiedy odłożyła siatę.
- A wiesz, tu i tam - odpowiedziała. - a panu jak się spało, panie przytulaśny? - spytała po czym zaczęła się śmiać.
- Co...? O co ci chodzi?
Abby nie przestawała się śmiać, a ja nadal nie wiem o co jej chodzi.

<Abby?>

Od Abby Cd Spirita

POPRZEDNIE OPOWIADANIE

  Obudziłam się w ramionach Spirita. Nie ukrywam. Byłam trochę zdezorientowana. Myślałam, że pójdzie do alf. Ale cieszę się, że został. Było mi przyjemnie ciepło. Wstałam ostrożnie, by nie obudzić basiora. Spojrzałam na niego; wygląda tak słodko jak śpi. Wyjrzałam z jaskini. Słońce zaczęło swój dzienny obieg. Postanowiłam pójść coś upolować na śniadanie. Noga już mnie nie bolała. Tak jakby nigdy nic się nie stało. Wyszłam z jaskini i skierowałam się do lasu, który na szczęście nie jest daleko. Od jaskini dzieli mnie od niego jakiś kilometr drogi, więc jak zacznę biec to będę na miejscu za jakieś dwadzieścia minut.

~~20 min później~~

  Gdy docieram na miejsce od razu czuję chłodny powiew porannego wiatru, a razem z nim do mojego nosa trafia zapach królika. Przykładam nos do ziemi by wyczuć dokładniejsze położenie mojej ofiary. Następnie biegnę w wyczutą stronę. Poruszam się nie wydając żadnego dźwięku. Po chwili widzę królika. Szybko rzucam się w jego stronę, zagryzam i kładę do wcześniej przygotowanej siatki/siaty. Kiedy wyczuwam drugiego królika robię z nim to samo.  Potem biorę siatę w zęby i biegnę do jaskini. Po drodze nie spotykam żadnych nieoczekiwanych przeszkód, czy gości. Gdy docieram do jaskini Spirit już nie śpi. Siedzi i wpatruje się we mnie.

<Spirit? Przepraszam za zmianę czasu. To przez Igrzyska Śmierci!>

Od Spirita Cd Abby

POPRZEDNIE OPOWIADANIE

- Jasne - odpowiedziałem niemal od razu. - znaczy... Jeśli tego chcesz.
Abby zaśmiała się. Na moim pysku również pojawił się uśmiech. Wilczyca weszła do jaskini i położyła się. Położyłem się niedaleko niej. Słońce zaszło już za horyzont.
- Zdrzemnij się - powiedziałem do Abby. - dobrze ci to zrobi.
Wadera położyła głowę na łapach i zamknęła oczy. Ja również zamknąłem oczy, nie szedłem jednak spać. Po prostu tak leżałem. Po jakimś czasie oddech Abby uspokoił się. Wstałem po cichu, żeby jej nie obudzić. Skierowałem się do wyjścia.
- Spirit? - usłyszałem głos Abby.
Odwróciłem się.
- Zostań ze mną - powiedziała.
- Dobrze - odpowiedziałem i ponownie położyłem się obok niej.
Po chwili znów zasnęła. Tym razem również położyłem się spać.

<Abby?>

Nowe sojusze!

Zawarliśmy nowe sojusze! Z kim? Z:

Fairy Forest


Stadem Tęczowych Kopyt

Pack of Paradise

Od Abby Cd Spirita

POPRZEDNIE OPOWIADANIE

-Ja to mam szczęście, co?- powiedziałam

- I to jakie!

-To jak? Ruszamy do alf?- zapytałam na co on zmarszczył brwi.

- Ciebie odprowadzę do jaskini. Odpocznij po dzisiejszych wydarzeniach- odpowiada Spirit.

- Nie chcę zostać sama. Jestem na tyle silna, że mogę iść z tobą.

-Abby, nie. Jeśli ci się coś jeszcze stanie. To wtedy będę się czuł winny. W sumie za to też się tak czuję. W końcu gdybym szedł chociażby przy tobie to bym przynajmniej szybciej zareagował.

-Ja ciebie za nic nie winię- rzekłam

~~

   Spirit odprowadził mnie do jaskini.

-Już się robi ciemno- zauważyłam.- Mam prośbę.

-Jaką?

- Zostaniesz tutaj aż zasnę? Będę się czuła bezpieczniej.

<Spirit?>

Od Jack'a Cd Elizabeth

Od jakiegoś czasu zwiedzałem różne miejsca. Mniej więcej ogarniałem co gdzie się znajduje i jak tam dojść. Teraz zmierzałem w kierunku polany Golgotha. Mimo tego, że preferuję cieplejsze miejsca wybrałem się tam. Dlaczego? Z czystej ciekawości. W końcu nie wszędzie znajduje się grobowiec boga zimy, nie? W końcu dotarłem na pokryte śniegiem pustkowia. Niemal od razu poczułem zimno i śnieg kłujący w łapy. Mniej więcej na środku znajdowało się wzgórze, które podobno było grobowcem, do którego lepiej nie wchodzić. Zobaczyłem przy nim jakąś waderę, która chyba właśnie zamierzała tam wejść. Podszedłem do niej szybkim krokiem i potrząsnąłem jej ramieniem.
- Ej, nie wiem czy ogarniasz, ale lepiej tam nie wchodzić - powiedziałem.
Wilczyca odwróciła się.
- Niby dlaczego? - spytała.
- Podobno śpi tam jakiś bóg zimy, który chciał zaśnieżyć cały świat, czy coś w tym guście - odpowiedziałem.
- Tak właściwie kim jesteś? - zapytała.
- Jack - przedstawiłem się. - a ty?
- Moje imię niech pozostanie narazie tajemnicą - powiedziała z uśmieszkiem.
Prychnąłem pod nosem.
- Nieważne. Prędzej czy później i tak się dowiem. Poza tym, chyba jesteś tu nowa, nie? - spytałem.
- Tak, a co?
- A to, że skoro jesteś nowa to powinnaś iść do jaskini alf, nie do grobowca zimowego boga - odpowiedziałem z głupkowatym uśmieszkiem.
- Wiesz w którą to stronę? - zapytała.
- Jasne. Chodź - i ruszyłem w kierunku jaskini alf.

<Elizabeth?>

Od Elizabeth

  Po kłótni z rodzicami tak się wkurzyłam, że ich spaliłam. Przez co wywalili mnie z watahy. Ale tak serio to nie zrobiłam tego specjalnie. Chciałam ich tylko silnie poparzyć, ale nie od razu zabić. Ale cóż. Umarli na miejscu. Nie płakałam. Nie kochałam ich. Nigdy. Cały czas ograniczali mnie do małej jaskini nie dając poznawać świata. A ja tego pragnęłam. Chcieli mnie chronić przed mrokiem. Ale co ja poradzę, że taki objawił się mój żywioł. Na szczęście już jestem wolna i mogę odkrywać tajniki mej mocy. I nikt mnie już nie powstrzyma. Jednak najpierw powinnam znaleźć miejsce gdzie będę mogła spokojnie żyć.

~~

  Jak na me życzenie, po dwóch życzeniach znalazłam się na terenie watahy. Skąd to wiem? Bo spotkałam jakiegoś wilka, który strzegł jej terenów. Zgodził się mnie wpuścić, ale zanim cokolwiek zrobię mam iść do alf. Niestety nie dostałam żadnych wskazówek gdzie owe wilki się znajdują. No cóż. Trzeba w takich sytuacjach prowadzić się instynktem. Ruszyłam w stronę jakiejś dziwnej polany. Dlaczego dziwnej? Gdyż nie była jak każda inna. Była skuta.. lodem. Ale nie tylko to ją wyróżniało. Znajduje się tutaj jakaś nienaturalna górka, która dosyć mocno emanuje czarną magią. Od razu zapominam o swoim dotychczasowym celu drogi. Szybko pomknęłam w stronę wzgórza. Czułam coraz więcej mrocznej esencji. Ciągnęła mnie jak metal do magnesu. Nagle zaczęłam słyszeć głosy. Śnieg… Wszędzie lód.. Nowa epoka.. Wszystko należy do mnie! Głos brzmiał bardzo potężnie. Nie wiedziałam skąd pochodził ani nic. Nagle ktoś wstrząsnął mym ramieniem.

<ktoś?>

ZMIANA REGULAMINU

Nowy regulamin:

REGULAMIN

1.       Ogólne

ð  Nieznanie regulaminu nie zwalnia z jego przestrzegania

ð  Administracja zastrzega sobie prawo do zmiany regulaminu. Jeżeli zajdzie zmiana, członkowie zostaną poinformowani.

ð  Nieobecności należy zgłaszać Alfom.

ð  Ilość posiadanych wilków jest nieograniczona, jednak trzeba każdym z nich pisać opowiadania.

ð  Wysyłając formularz akceptujesz regulamin.

ð  Jeśli piszesz opowiadania zawierające przekleństwa proszę o napisanie tego na górze opowiadania. Jednak najlepiej nich nie pisać.

ð  Żaden wilk nie jest nieśmiertelny.

ð  Każdy może wrócić do watahy.

2.       Opowiadania

ð  Należy pisać min. 2 opowiadania na miesiąc

ð  Pierwsze opowiadanie należy wysłać w ciągu tygodnia od dnia dołączenia.

ð  Opowiadanie powinno zawierać min. 100 słów

ð  Nie wolno podejmować ważnej decyzji za inne wilki bez ich wiedzy i zgody.

ð  Proszę nie poruszać tematów politycznych i religijnych w opowiadaniach.

ð  Wypowiedzi pisz od myślników.

ð  Staraj się przestrzegać zasad orografii i interpunkcji.
ð Osoby, które są na okresie próbnym muszą pisać min. 3 opowiadania na miesiąc

3.       Partnerstwo, Potomstwo, Ciąża

ð  Partnera można posiadać dopiero w wieku 3 lat. (W młodszych latach jest to nasz/a chłopak/ dziewczyna)

ð  W jednej jaskini mogą mieszkać pary i ich szczeniaki.

ð  Wadera może zajść w ciążę raz na miesiąc (naszego czasu).

ð  By mieć partnera należy mieć napisane z nim min. 10 opowiadań.

ð  By wadera zaszła w ciążę należy mieć napisane min. 15 opowiadań z partnerem i napisać o tym opowiadanie.

ð  W miocie może być do 7 szczeniąt.

ð  Ciąża trwa 3 dni (naszego czasu).

ð  Przed urodzeniem maluchów należy wysłać ich formularze oraz dogadać się z partnerem kto jakim będzie kierować.

ð  Należy napisać opowiadanie porodowe.

4.       Upomnienia

ð  Maksymalnie można dostać 5 upomnień.

ð  Upomnienie dostaje się za łamanie powyższych zasad.

ð  Po 5 upomnieniu zostaje się wyrzuconym z watahy niestety w tym wypadku bez możliwości powrotu.

ð  Upomnienie może zostać cofnięte poprzez kupienie „cofnij upomnienie” za walutę lub punkty z rankingu.

Od Spirita Cd Abby

POPRZEDNIE OPOWIADANIE

Usłyszałem krzyk Abby dochodzący z tyłu. Odwróciłem się. Zobaczyłem, że w oczach miała łzy. Podbiegłem do niej.
- Co się stało? - spytałem.
- Moja łapa - powiedziała przez łzy. - wbiły się w nią kolce
Jej łapa faktycznie była w jakimś dołku, z którego wystawały kolczaste pnącza.
- Pomogę ci - powiedziałem. - teraz spokojnie, spróbuję wyjąć twoją łapę z tego dołka, okej?
Pokiwała głową. Delikatnie pociągnąłem za jej łapę. Po chwili udało mi się ją wyjąć.
- To nie wygląda zbyt dobrze. Dasz radę iść? - spytałem.
- Chyba tak - odpowiedziała.
- Trzeba ci to opatrzyć - powiedziałem. - chodź
Po czym skierowaliśmy się do jaskini Yin i Yanga. Na szczęście basior jest medykiem. W końcu dotarliśmy do jaskini bliźniąt. Szybko wyjaśniłem Yangowi co się stało, a ten opatrzył Abby. Po tym wyszliśmy z jaskini.

<Abby?>

Odchodzą..

Niniejsze wilki odchodzą z naszej watahy w poszukiwaniu nowych przygód. Życzmy im jak najlepiej!

Imię: Azuri
Pseudonim: Azi, Zuri
Płeć: Wadera
Wiek: 4 miesiące
Wygląd: Brązowy szczeniak, biała grzywka i zielone oczy
Data urodzin: 05.08
Cechy Charakterystyczne: Skrzydła
Boi się: Ludzi, pająków i węży
Rodzina: Matka nie żyje, tak samo brat. Ojciec: Demon
Żywioł: Elektryczność, natura i mrok
Hierarchia: Samica Omega
Właściciel: dzikimustang388@wp.pl

Imię: Lisa
Pseudonim: Lola
Płeć: Wadera
Wiek: 4 lata
Wygląd: białe futro, na grzbiecie ma szarą plamę w kształcie siodła i zielone oczy
Data urodzenia: 6.05
Cechy Charakterystyczne: Niebieski symbol w kształcie serca na ogonie.
Cechy Charakteru: spokojna, poważna, cicha, szybka, odważna
Partner: Demom
Potomstwo: córka- Azuri, Syn- Kseno
O Rodzinie: Miesiąc po narodzinach Azuri, rodzina się rozłączyła przez ludzi.
Zainteresowania: Uwielbia słuchać szumu wody.
Słabe punkty: Gdy ktoś dotknie jej symbolu, paraliżuje ją
Żywioł: Woda, Lód i Światło.
Moce:
-zamraża przeciwnika
-włada wodą
-potrafi zmienić pogodę, ale ma ograniczenia (3 razy na miesiąc może tego użyć)
Hierarchia: Samica Omega
Stanowisko: Szpieg
Właściciel: dzikimustang388@wp.pl


Ps Dziękuję za tak miłą współpracę. Pamiętajcie, że zawsze możecie wrócić.
~~Ruki

Od Spirita "Mity, legendy i inne takie - czyli o komnacie pełnej ksiąg"

Od paru godzin zmierzałem w stronę Gór Szarych. Parę dni temu odkryłem kolejny korytarz w labiryncie. Byłem strasznie ciekawy dokąd prowadzi.
Równie mocno ciekawiło mnie to, co mogło znajdować się na końcu tego korytarza. Bo prawdę mówiąc mogło być tam dosłownie wszystko. Kiedy wreszcie znalazłem się pod górami zacząłem kierować się do wejścia labiryntu. Dla mnie nie był to trudny labirynt. Drogę od wejścia do centrum było łatwo zapamiętać. A ze środka można było dojść wszędzie. I zdaję sobie sprawę z tego, że labirynt ma przede mną jeszcze wiele sekretów podobnych do niedawno odkrytego tunelu. Zanim się spostrzegłem znajdowałem się w samym środku labiryntu. Tym razem poszedłem prosto. Z tego co pamiętam szło się tam mniej więcej kwadrans.
~~~~~~~
Wreszcie dotarłem do niezbadanego korytarza. Po małym zastanowieniu wszedłem do niego. Już na samym początku zastałem przeszkodę w postaci dość dużej ilości stalagmitów i stalaktytów. Korytarz miał dość niski sufit, przez co szło się jeszcze ciężej. Mimo tego dalej szedłem do przodu. Przez pewien czas nie mogłem znaleźć drogi między skałami. W końcu straciłem cierpliwość i wspiąłem się na jeden ze stalagmitów i przeszedłem po nim. Nie było to zbyt łatwe, ale jakoś dałem radę. Ta, jakoś... Parę razy ześlizgnąłem się z kamienia. Ale po paru próbach udało się. Ruszyłem dalej. Po pewnym czasie formacji skalnych było coraz mniej, aż w końcu skończyły się. Dalej korytarz biegł prosto. Przyśpieszyłem kroku. Jak się okazało, nie na długo. Przede mną znajdowała się spora dziura w drodze. Spojrzałem w dół. Dna nie było widać. W sumie ledwo co tu widziałem. Ale jeśli chcę przejść dalej muszę to przeskoczyć. Ale jak się nie uda... Lądowanie nie będzie zbyt miękkie. Cóż, raz mi śmierć. Cofnąłem się parę kroków. Zaraz po tym wystartowałem biegiem i na krawędzi skarpy odbiłem się. Na moje szczęście sufit tutaj był wyższy. Jakby ktoś to doskonale przemyślał robiąc ten tunel. Udało mi się przeskoczyć. Po małej przerwie ruszyłem dalej przed siebie. Wciąż zastanawiałem się co może być na końcu tego tunelu. Kolejne korytarze? Jaskinia pełna złota? Ślepa uliczka? A może coś jeszcze innego... Szedłem tak dalej aż nie dotarłem do rozwidlenia. Którą drogą iść? Prawo? Lewo? Chwila, pierwsza zasada labiryntów - zawsze trzymać się prawej strony. Poszedłem więc w prawo. Sufit korytarza znów zaczął się obniżać. Po pewnym czasie musiałem iść na ugiętych łapach, a jeszcze później niemal czołgając się. W końcu było za nisko aby iść dalej. Musiałem teraz jakoś zawrócić. Jest tu zbyt wąsko. Zacząłem iść tyłem. A raczej próbować. Po dość długiej chwili w końcu zrobiło się trochę szerzej i wyżej. Wreszcie dałem radę się obrócić. Teraz było znacznie prościej. Czyli z prawej strony nie ma nic. To teraz w lewo. Po bliżej nieokreślonym czasie wreszcie dotarłem do rozwidlenia. Tym razem poszedłem w lewo. Jeśli tu nic nie będzie to się wkurzę. Tu na szczęście w tym korytarzu sufit był na w miarę równym poziomie. Ten tunel, jak kilkanaście innych chyba powstał naturalnie. A ten z prawej strony... Czyżby robota człowieka? Nie mam pojęcia. Szedłem dalej zamyślony. W końcu, po jakiejś może pół godzinie drogi dotarłem do dziwnej ściany z jakimiś znakami. Podszedłem do niej bliżej. Co to ma niby znaczyć? Zacząłem oglądać znaki z bliska. Te symbole... Cztery z nich chyba oznaczają żywioły... Ogień, woda, ziemia, powietrze, cztery podstawowe żywioły. A ten? Zbliżyłem się do znaku przedstawiającego drzewo. Dookoła niego było kilka podobnych. Las? Możliwe. Niedaleko chyba-lasu było coś w stylu gór. A pod nimi... Labirynt... To jakaś mapa! Odszedłem parę kroków w tył. Tak, to mapa terenów watahy. Ale skąd się tu wzięła? I co mogą oznaczać te symbole żywiołów? Nagle dostrzegłem coś jeszcze. Dwa inne symbole. Słońce i księżyc... Noc i dzień, światło i ciemność! Dwa kolejne żywioły. Znajdowały się zaraz nad pozostałą czwórką. Między nimi były jakieś linie. No jasne! To przedstawia dwa żywioły pierwotne oraz powstałe z nich cztery podstawowe, teraz rozumiem! Nagle wpadłem na szalony pomysł. Może gdybym użył swojej mocy coś by się stało i otworzyło się jakieś przejście, czy coś. Zacząłem kontrolować cienie. Znak księżyca na skale zaczął świecić. Mam nadzieję, że to zadziała. Moje oczekiwania się spełniły i niedaleko mnie otworzyło się jakieś przejście. Dopiero teraz zauważyłem, że na ścianie obok znajduje się sześć wgłębień. Po jednym na każdy żywioł ukazany na ścianie. Mam rację, obok każdych kamiennych drzwi znajdował się symbol danego żywiołu. Księżyc, tak samo jak na ścianie świecił się. Po chwili namysłu wszedłem do "swojego" przejścia. Byłem ciekaw co znajduje się w środku. I co jest za drzwiami innych żywiołów. Może prowadzą do tego samego miejsca? Nie wiem. Szedłem krótkim tunelem aż trafiłem do jakiejś komnaty. Rozejrzałem się. Jak narazie żadnych skarbów, same książki i zwoje. Myliłem się, nie było żadnego innego wejścia. Czyli każde drzwi prowadzą gdzieś indziej. Będę musiał zebrać grupę wilków z danymi żywiołami i przyjść tutaj z nimi. Może razem uda nam się rozwiązać zagadkę tego miejsca? Oby. Pomyślę nad tym później. Teraz mam do ogarnięcia ten pseudo-pokój. Podszedłem do pierwszej lepszej księgi leżącej na ziemi i otworzyłem na losowej stronie. Spojrzałem na tytuł.

"O smokach z Gór Szarych"

Smoki? Ciekawie. Wczytałem się w... To chyba można nazwać legendą, albo mitem. Nie znam się na tym.
"Smoki z Gór Szarych to bardzo agresywne stworzenia. Są ogromnymi ognioziejnymi gadami z równie wielkimi skrzydłami. Smoki są niezwykle inteligentne. Potrafią mówić i władać żywiołami, w szczególności ogniem i powietrzem. Pod żadnym pozorem nie atakować. Kiedy już cię znajdzie schowaj się i módl aby cię nie znalazł. Kiedy już cię odnajdzie - po tobie.
Główne środowisko życia: Góry Szare
Rozmiar: nieznany
Prędkość: nieznana
Wygląd: głównie czarne lub szare łuski, rzadziej inny kolor. Łeb z wieloma kolcami. Pysk uzbrojony w ostre kły, zdolne przegryźć niemal wszystko. Budowa ciała smukła. Duże skrzydła, długi ogon. Najczęściej poruszają się na czterech, silnie umięśnionych nogach, rzadziej na dwóch.
Słabe punkty: brak danych
Dieta: nieznana"
Tutaj tekst o smokach się kończył. Postanowiłem zabrać tę księgę ze sobą. Może mi się bardzo przydać. Ostrożnie wziąłem książkę w pysk i ruszyłem w drogę powrotną. Będę musiał tu wrócić, aby sprawdzić pozostałe księgi oraz zwoje. Ale to nie dziś. Może następnym razem przyjdę tu z kimś? Zobaczy się. Teraz czas do domu

KONIEC

Od Nanji "Nie ma już nic"

 Postanowiłam zrobić sobie wycieczkę poza tereny watahy. Wiem, że zagrażają mi ludzie, ale wątpię żebym ich spotkała. Przemierzałam przez różne ciekawe miejsca, np. polanę Golgotha, brunatne pola. Wszystko byłoby dobrze gdybym nie zahaczyła o jakąś linkę. Wtedy uruchomiłam jakiś system kombinacji i po chwili spadła na mnie siatka. Nieźle się w nią wplątałam. Po kilku minutach poddałam się. Cóż, trzeba czekać aż ktoś się pojawi.

  Minęła dobra godzina nim ktokolwiek się zjawił. Był to człowiek. Miał ze sobą kusze. Ugh nie brzmi to dobrze, co? I dobrze nie było. Strzelił wprost we mnie. I skończyło się na tym, że pogrążyłam się w głębokim śnie.

~~

  Gdy się przebudziłam, byłam w jakimś małym pomieszczeniu. Wokół mnie latali ludzie ubrani w białe fartuszki i maski. Podniosłam się. To, co wtedy poczułam to nie zapomnę do końca życia. Poczułam ostry ból w tylnych sferach mego ciała. Odwróciłam głowę najmocniej jak tylko mogłam. I wtedy zrozumiałam, dlaczego. Nie miałam ogona. Nagle spojrzał na mnie jeden z ludzkiej rasy i zmarszczył brwi.

-Myślałem, że ta suczka nie żyje- powiedział.

-Też tak myślałem- odparł inny.

- No cóż. To musimy ją uśmiercić tu i teraz..

-Dobranoc piesku..

   Chwila jak oni mnie nazwali? Psem? Suczką? Przecież widać, że jestem waderą, wilkiem. Miałam ochotę ich zagryźć, ale oni byli szybsi. Przepołowili mnie na pół. Czułam ostry ból. Był nie do zniesienia. Z rozdartego ciała tryskała krew. Moje wnętrzności wypłynęły na stół. To już jest koniec. Nie ma już nic. Moje ziemne życie właśnie się zakończyło. 

<Niech ci ziemia lekką będzie>

 [*]

Od Azuri Cd Fabiana

-Fabian, oni chyba poszli powiedzieć to Alfom –rzekłam.

-Jak to prawda  to będziemy mieć ochrzan.

Poczułam dziwny zapach, szłam za nim i nagle Fabian pociągną mnie za ucho i powiedział

-Azuri to może być pułapka! –warknął i zaciągnął mnie do jaskini.

Wtedy mieliśmy czas wolny. Chciałam pokazać mu moje skrzydła, ale znów zjawił się jakiś wilk. To był podobno Spirit.

-Maluchy, chodźcie musimy was schować -powiedział i popchnął Fabiana po czym dodał -Yin i Yang byli na zwiadzie.

Zabrał nas do lasku i zostawił. Myślał, że będziemy tu bezpieczni, ale bardzo się mylił. Po dziesięciu minutach mój towarzysz zauważył człowieka.

-Fabian szybko! Znajdźmy jakąś linę! –krzyknęłam.

-Mam! – powiedział.

Dał mi ją.

-Złap się liny –rzekłam.

 Zrobił to. Po chwili dołączyłam do niego.

-Uważaj i trzymaj się mocno –powiedziałam.

Wysunęłam moje skrzydła i odleciałam razem z Fabianem.

~~

Mieliśmy już lądować. Lecz nagle zabrakło mi sił i spadliśmy. Byłam ogłuszona i ranna. Po chwili zemdlałam.

<Fabian?>
<Wątek przerwany>

Od Jack'a Cd Nanji

Z uśmiechem na mordce patrzyłem jak wadera odchodzi. Również wyruszyłem w swoim kierunku. W sumie sam nie wiem dokąd szedłem. Ale szedłem. To już coś, nie? No ale kiedy tak szedłem to... W sumie nic się nie działo. Ptaszki śpiewają, wiatr wieje, słychać szum wody, słoneczko świeci... Szum wody? Coś dla mnie. Ruszyłem w kierunku, z którego, jak mi się wydaje, dobiegał szum. Po jakimś czasie trafiłem nad jakąś zatoczkę. Postanowiłem trochę popływać. Z rozbiegu wskoczyłem do wody. Miała idealną temperaturę. Nie za ciepła, nie za zimna. Płynąłem coraz głębiej aż dotarłem do dna. No, z pięć metrów to ma. Z poziomu dna obserwowałem ryby i inne podwodne stworzenia. Zdałem sobie sprawę, że jestem głodny. Kiedy jakaś ryba przepływała obok mnie uderzyłem ją łapą. Kiedy padła wziąłem ją w pysk i popłynąłem ku górze. W końcu jedzenie z wodą nie jest zbyt smaczne. Kiedy wypłynąłem na powierzchnię wyszedłem na brzeg i zabrałem się za jedzenie. Po posiłku otrzepałem się z wody i zacząłem nasłuchiwać. Właściwie to nie słyszałem nic nowego. Po jakimś czasie ruszyłem w dalszą drogę. Po około pół godziny marszu dotarłem wreszcie do swojej jaskini. Po drodze ponownie wpadłem na dzika, jednak obyło się bez żadnych wader. Ani walki... Nie ważne. Kiedy tylko wszedłem do jaskini położyłem się i po jakimś czasie zasnąłem.

<Koniec wątku>

Od Yin i Yanga Cd Abby

/Perspektywa Yanga/
- Trudno się nie zgodzić. No cóż. Wyznaczam was, żebyście przynajmniej raz w tygodniu sprawdzali, czy w pobliżu watahy nie kręcą się niechciani goście, dobrze?- zapytał alfa.
- Dobrze - zgodziłem się.
Yin tylko pokiwała głową.
Zaraz po tym wyszliśmy z jaskini alf. Zaczynało się ściemniać.
- Skoro mamy conajmniej raz w tygodniu sprawdzać czy na terenach nie ma ludzi to może wyznaczymy sobie jakieś zmiany, czy coś? - zapytałem.
- Ja patroluję nocą. Ty za dnia - odpowiedziała mi siostra. - zaczynamy od dzisiaj? - zaproponowała.
- Dobra.
- Wyruszę już teraz, idź się zdrzemnąć, czy coś - powiedziała i skierowała się na wschód.
Ja poszedłem do naszej jaskini, aby się przespać.
/Persektywa Yin/
Na wschodzie jak narazie czysto. Moim następnym celem jest północ. Jeśli mam być szczera, mam nadzieję, że spotkam jakiegoś człowieka. Co prawda mamy nie zabijać ich bez powodu, ale z chęcią bym jednego pogoniła. Ale w sumie, skąd ludzie na terenach watahy? I po co? Co planują? Muszę się tego dowiedzieć. Z większym zapałem i determinacją zmierzałam na północ. Niestety, lub może i stety, przy granicy północnej nie było śladów człowieka. Mam pewną teorię. Mianowicie - jak narazie jedynych ludzi widzieliśmy na zachodzie, może planują zaatakować nas od tej strony? Nie mam pojęcia. Ale wiem, że muszę powiedzieć o tym alfie. Ale po patrolu. Tym razem poszłam na zachód, czyli tam, gdzie byli ludzie. Jak narazie nigdzie ich nie było. Sprawdziłam dokładnie ich obóz. Nic. Kiedy obeszłam całe obozowisko ludzi ruszyłam na południe. Jednak po chwili marszu zrobiłam sobie przerwę. Spojrzałam w górę. Sądząc po pozycji księżyca jest koło drugiej w nocy. Czyli jeszcze zdążę obejść południe. Kiedy miałam ruszać w krzakach za mną coś się poruszyło. Podeszłam tam, co było błędem. Za krzakiem znajdował się człowiek ze strzelbą wycelowaną we mnie. Był gotowy do strzału. Nie dam się tak łatwo, Rzuciłam się na myśliwego. Jednak zanim zdążyłam go zabić ten wystrzelił ze swojej broni. Kula trafiła mnie w okolice prawej łopatki. Wkurzona zagryzłam człowieka. Pomimo bólu wyruszyłam w kierunku jaskiń. Tym jednym razem odpuściłam sobie patrolowanie południa. Kiedy tylko dotarłam do naszej jaskini zrobiłam sobie jakiś prowizoryczny opatrunek i położyłam się niedaleko brata. To był ciężki dzień. Teraz muszę się wyspać.

<Koniec wątku>

Wszystkiego Najlepszego!

Hej
Pragnę was poinformować, że dzisiaj są urodziny Jack'a. Sto lat, sto lat!

Jack- życzymy ci dużo weny, niezapomnianych przygód, wielu przyjaciół, ukończenia okresu próbnego i ogólnie rozwijania się, samodoskonalenia etc.

~cała wataha


Ps. Może jakieś urodzinowe opowiadanie? Wataha? Do dzieła!

Nowa wadera w watasze!

Poznajmy Elizabeth! Nową członkinię naszej watahy.

Imię: Elizabeth
Pseudonim: Eliza, Elissa
Płeć: Wadera
Wiek: 1 rok
Wygląd: Ma brązową sierść. Blond grzywkę, która całkowicie zasłania jedno oko. Posiada krótki ogon.
Data urodzenia: 18.07
Cechy Charakterystyczne: Na szyi ma żółtą plamkę w kształcie przypominającą krzyżyk
Cechy Charakteru: Sprytna, bywa okrutna, dzika, tajemnicza, szczera, śmiała, intuicyjna.
Partner: -
Potomstwo: -
O Rodzinie: Mama miała na imię Kalaris, a tata Bogan. Oboje zmarli przez swoją córkę Elize, gdyż ich spaliła.
Zainteresowania: Lubi patrzeć w nocne niebo oraz nucić dziwne niezrozumiałe słowa
Słabe punkty: Jej brzuch jest bardzo czuły na dotyk.
Żywioł: Mrok
Moce: Niech lepiej pozostaną nieznane. W opowiadaniach będą się ujawniać. Nie wszystko jest na tacy.
Hierarchia: Samica Omega
Stanowisko: Mag
Właściciel: julia.junoki@gmail.com

Okres próbny do 9.08.2017

Życzymy mnóstwa weny i pomysłów oraz przejścia próby.

Od Fabiana Cd Azuri

- Zgadzam się z tobą. Lepiej czym prędzej uciekajmy. Wyczuwam jeszcze większe niebezpieczeństwo!- powiedziałem szybko

  Wygramoliłem się z nory i pomknąłem w las. Azuri biegła za mną. Celem naszym było dotarcie z powrotem w bezpieczne miejsce przy Abby i Spiricie. Oni by nas obronili. Ugh jestem na siebie zły, że wpadłem na aż tak głupi pomysł. Siostra wspominała mi, że ostatnio kręcą się tu ludzie. Mogłem być bardziej rozsądny…

  Biegłem w miejsce gdzie ostatnio widziałem waderę. Nie zważałem już czy Azuri za mną biegnie. Musiałem jak najszybciej powiedzieć o zaistniałych wydarzeniach siostrze. Ona będzie wiedziała co zrobić.

~~~

 Po pół godziny szukania w końcu ją znalazłem. Siedziała w swojej jaskini, a koło niej Spirit. Nadal prowadzili ożywioną rozmowę.

-Abby?- próbowałem się wtrącić.

-Halo! Abby!- krzyknąłem. Tym razem poskutkowało.

-Co jest?- spytała

-Ludzie! Są na terenach watahy!- rzekłem szybko.

  Wadera wymieniła spojrzenia z basiorem. On kiwnął głową. Nic nie mówiąc wybiegli z jaskini. To chyba na tyle. Nie ma sensu się wtrącać. Tyle ile mogłem to zrobiłem. Wiedziałem, że ludzie są dla nas wielkim niebezpieczeństwem. Zwłaszcza, że niedawno zaczęli na nas z niewiadomych przyczyn polować. Jaki jest ich cel? Tego chyba nikt się nie dowie. Ale możliwe, że zbliża się wojna. Jest bliżej niżby przypuszczał ktokolwiek.

<Azuri? Spirit? Abby?>