Wbiegłam do swojej jaskini jak tornado o mało nie lądując na ścianie. Nie zwolniłam nawet na sekundę. Mimo tego, że nie jestem najlepsza w bieganiu, utrzymałam równe tempo. Zdyszana położyłam się na środku pomieszczenia głowę układając pomiędzy łapy. Patrzyłam w nicość i rozmyślałam. Nie wiem dlaczego, ale liczy się dla mnie jego zdanie, odpowiada mi bycie blisko niego. Mogłabym z nim siedzieć godzinami i by mi się to nie znudziło. Zagryzłam dolną wargę. Zależy mi na nim. I to bardzo. A co on czuje? Może wcale mnie nie lubi i się tylko nade mną lituje i chroni jak siostrę?
„Czy to jest przyjaźń? Czy to jest kochanie?"
<Spirit?>
<Spirit?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz