Bitwa z ludźmi nie należała do najprostszych. Mieli oni
narzędzia, którymi my nie jesteśmy w stanie się posługiwać. Najgorsze było to,
że brakowało nam eksperta od strategii. Co prawda, zajęłam się tam najlepiej
jak mogłam, ale i tak straciliśmy dużo wilków. Domyślam się, że nie będzie tak
łatwo odbudować naszą potęgę, ale damy z siebie wszystko!
Tak właściwie jak odbyła się ta walka?
Zaczęło się od tego, że wilki strzegące północnej granicy
usłyszały niepokojące huki. Powiadomili nas, a my natychmiast ruszyliśmy z
pomocą. Gdy dotarliśmy ujrzeliśmy ludzi stojących z pochodniami i żądzą mordu w
oczach. Ustawiliśmy się w formację B i ruszyliśmy na wrogów.
 |
Od początku nasza sytuacja nie zapowiadała się zbyt kolorowo. Nasz przeciwnik miał widoczną przewagę liczebną oraz specjalne przedmioty do walki. Jednym strzałem uśpił Elizabeth. Szybko podbiegłam do miejsca gdzie leżała i pociągnęłam w stronę krzaków. W udzie miała czerwoną strzałkę. Powoli wyciągnęłam ją i zatamowałam sączącą się z rany krew. Przyłożyłam ucho do jej pyszczka i cierpliwie patrzyłam na jej klatkę piersiową aż ona się poruszy dając mi znak, że Eliza żyje. Niestety tak się nie stało. A właśnie ona zdawała mi się naszym asem w rękawie. No ale cóż. Trzeba to jakoś dalej rozegrać.
<ktoś chce dalej? Jak nie to będę pisać dalszą część za tydzień>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz